ارتباط عدم شباهت آنتی ژن های سازگاری نسجی فرعی ha-۱ و وقوع gvhd حاد پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز

چکید ه   سابقه و هدف   ناسازگاری ha-1 بین گیرنده و دهنده سلول های بنیادی خونساز با بروز gvhd حاد مطرح شده است. لذا هدف این مطالعه ارزیابی فراوانی ha-1 و پایش ارتباط بین ناسازگاری ha-1 و بروز gvhd در بیماران ایرانی دریافت کننده پیوند سلول های بنیادی خونساز از خواهر یا برادر با شباهت hla-a2 بود.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. dna استخراج شده از 55 جفت گیرنده ـ دهنده hla-a2+ جمع آوری گردید. تمامی بیماران پیوند، سلول های بنیادی خونساز را از منشا خون محیطی، از خواهر یا برادر با شباهت hla دریافت کرده بودند. ha-1 به وسیله روش ssp-pcr شناسایی شد. یافته ها توسط نرم افزار 5/11 spss و آزمون های کای دو، z test و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها   25 نفر از بیماران فاقد عارضه gvhd و 30 نفر، دارای این عارضه با grade (i-iv) بودند. فراوانی آلل های ha-1r و ha-1h در بیماران(دریافت کننده پیوند) به ترتیب 45/0 و 55/0 بود که تفاوت آشکاری با فراوانی این آلل ها در اهداکنندگان پیوند(53/0 و 47/0) نشان نداد. ناسازگاری ha-1 در 8 جفت(5/14%) از 55 جفت گیرنده و دهنده پیوند شناسایی شد که 6 مورد از بیماران با عدم تشابه آنتی ژنی دچار عارضه gvhd شده و 2 مورد در گروه gvhd (8%) بودند. آزمون آماری همبستگی x2 نشان داد که وقوع gvhd در دو گروه سازگار و ناسازگار تفاوتی ندارد.   نتیجه گیری   علی رغم فراوانی بیشتر ناسازگاری ha-1 در گروه gvhd+ ، نتایج حاصله بیانگر ارتباط آشکار بین ناسازگاری ha-1 و خطر بروز gvhd حاد نمی باشد. برای اثبات این عامل، پیشنهاد می شود این آنتی ژن با سایر آنتی ژن های ناسازگاری فرعی توأماًَ بررسی شوند.   کلمات کلیدی : pcr ، بیماری پیوند علیه میزبان، آنتی ژن های سازگاری نسجی فرعی، پیوند سلول های بنیادی خونساز